Ostatnio wróciłem do mojej licealnej miłości, filozofii. Pewnie was to śmieszy ale lubię filozofię, swją własną i niektórych klasyków.

Do filozofii wróciłem, dzięki autbusom. Tak, właśnie nim. Nie wiem jak inni ludzie, ale ja jak siedzę w autobusię to zazwyczaj zajmuję swój umysł jakimiś myślami.

Uczę się, słucham mp4, przyglądam się ludziom.

Poprzez powrót do mjej filozofii, z którą notabene rozstałem się po liceum i czego do dziś żałuję, postanowiłem rozwinąć tą trzecią czynność. Przyglądanie się ludziom wzbogaciłem o analizowanie ich zachowań. Po co to robię? A czemu nie, czasami można naprawdę wiele się dowiedzieć z autobusowych filozofii.

Obserwowanie ludzi wkracza na grunt socjologii, ale ja dalej będe to nazywał 'moją filozofią'.

Pamiętam jak w liceum lubiłem patrzeć pasażerom prosto w oczy i obserwować ich reakcje.. Zazwyczaj wyberałem sobie osobę, która siedziała daleko.

Większość dziewczyn odwzajemniało spojrzenia, niektóre reagowały głupim chichotem, niektóre pytały na co się kuffa gapię. A ja odpowiadałem z rozbrajającą szczerością, 'na Nic.'.

Większośc facetów odwracało wzrok i patrzyło gdzie indziej, marszczyło brwi, itd.

Przypomniało mi się to ostatnio i powróciłem do moich obserwacji. Od niedawna mam czapkę, która stała się narzędziem do igrania z ludźmi.


Czy nie irytuje was gdy widzicie kogoś i nie możecie zobaczyć jego oczu, a wiecie, że on na was patrzy? Np na wasze usta, czubek nosa, lecz nie czy by nie ukazać swoich. Tak działa moja czapka z daszkiem, założona nieco naciągnięta rzuca cień na moją twarz i zasłania moje oczy. Siadam w tzw 'czwórce', czyli 4 siedzenia, po dwa odwrócone do siebie. Siadam, ktoś siada naprzeciw mnie a ja zaczynam grę. Kontroluję jeg wzrk...daszkiem. Daszek wyznacza granicę tego co ja widzę i tego co widzi moja...'ofiara'. glądam sobie szyję, podbródek (czasami niestety podbródki), usta i nos. Czasami pozwalam sobie spojrzeć na czyjeś wory pod czami Ale nie oczy. Ludzi to irytuje. Ja to wiem, ja to czuję.


2 dni temu wynikła z tego, śmieszna sytuacja. Usiadła naprzeciw mnie, na oko 30 letnie kobieta. Nie wiem czy była atrakcyjna, bo nie widziałem oczu, a oczy są dla mnie najważniejsze. Miała zgrabne nogi, spódniczka mini (wg mnie debilizm w zimie, ale co tam), jakieś tam rajstopy. Jakaś modna kurtka, jakaś (zapewne równie modna) torebka. Szminka na ustach, klasycznie - wiśnia.

Kobieta po 5 minutach zapytała mnie która godzina. Wyjąłem moją tanią komórkę ascety, 15:22. Powiedziałem nadal z lekko opuszczoną głową. Nie ujrzała moich oczu. 10 minut później zapytała.

- Przepraszam...Wiem, że to zabrzmi głupio, ale czy mogę zobaczyć twoje oczy.

- Nie ma sprawy.- Spojrzałem jej w oczy, zielone jak moje ^.-. Zobaczyłem w nich coś dziwnego, tak jakby..ulgę.

Tak jakby ludzie nie widząc oczu, zastanawiali się czy one tam są.