Na początku była ciemność. A w ciemności istniał jeden punkt niezmierzonej energii. Przez eony krążył w ciemności, a może to ciemność krążyła wokoło niego. Jednego jednak razu, ni stąd ni zowąd, punkt podzielił się na dwa. Dwa punkty podzieliły się na cztery. Cztery na osiem. Dzieliły się tak szybko, że żaden znany nam zegar nie zmierzyłby momentu, kiedy stworzyły znany nam wszechświat.
Energia i materia, która wcześniej była zamknięta w nieskończenie małym punkcie, nie mogła się już zmieścić w naszym wszechświecie. Połowa wiec energii całego naszego wszechświata, i 1/8 całej jego materii, utworzyły najwspanialszy byt uniwersum. Energia jego była tak wielka, że stworzyła jego umysł, i jego moc. Żaden z ludzi nie jest w stanie wymówić nazwy jaką obrało to istnienie. Zwiemy je Preclem.

Nieskończenie wytrzymała materia, z dwoma otworami, z których powoli wylewa się rozgrzana do miliardów stopni magma, natychmiast powracająca do Źródła. Oraz krąg, przypominający pierścień planetarny, złożony ze szczątków, lub niewykształconych jeszcze galaktyk.

Esencja precla nie jest jednak tym materialnym ciałem. Precel jest świadomą siłą, zamieszką w tym obiekcie. Nie widzi, nie słyszy, nie czuje. Posiada tylko jeden zmysł, wszechświadomość, oraz jedną umiejętność-wszechmożliwość. Jest wszędzie i wie wszystko, potrafi kontrolować każdy pojedynczy atom świata.

Prawdziwy objawiał się istotom świadomym wielokrotnie, jako bogowie pod różnymi imionami. Jednak jedynie Najwspanialszy Kościół Preclański wyznaje jego oryginalną formę. Albowiem tylko on jest nieskończony i tylko on posiada moc.