****************************
Poszedł nie wróci
radość gra mu w sercu
oddał wszystko co miał
ważne teraz jest tylko
aby iść prosto
do przodu i nie oglądać się
za siebie już nigdy
intrygujące wydało się to wszystkim.

Karmił innych po drodze
unosił ich, pomagał.

Od świtu drogą szedł
do nocy gwiaździstej
podczas wędrówki jadł sam chleb
odpoczywał w bramie mglistej
często unosił swój wzrok
zatracał się w marzeniu
nigdy nie straszył go mrok
i nie szedł ku zatraceniu
elementy sklepienia składał
na jedno miejsce
i tak dziecinną zabawę układał
uchylił drzwi, otworzył serce.
****************************


Samokrytycyzm to trudna umiejętność, niewielu ją posiada, jest
jednak bardzo ważna w kontaktach międzyludzkich i kształtowaniu się
relacji z innymi osobami. Najprościej mówiąc jest to zdolność do
obiektywnej krytyki samego siebie. Dzięki niej człowiek może
dążyć do poprawy w każdej dziedzinie życia społecznego, chociaż nie
tylko. Samokrytycyzm jest ważny także w rzemiosłach artystycznych,
pracy, a nawet tak prozaicznych czynnościach jak gotowaniu.

Aby zainicjować samokrytyczne myślenie najlepiej jest wejść w
stan introspekcji, która u różnych ludzi różnie się przedstawia,
dla jednych może to być "rozmowa z samym sobą", a dla innych
obraz schodów. W każdym przypadku chodzi o to aby na podstawie
problemu, błędu znaleźć jego źródło i jeżeli to możliwe wyeliminować je.
W najgorszym wypadku takie źródło można ignorować lecz to prowadzi
często do nasilenia się problemu - najpierw do kumulacji negatywnego
wpływu, a potem do wybuchu - wypluciu tego wszystkiego z siebie.