Po krótkiej przerwie postanowiłam znów zacząć studiować. Może nie na wymarzonym kierunku w ulubionym mieście, lecz to, co wybrałam, złe nie jest. Nie można w końcu w życiu mieć wszystkiego, czego się chce. Dostałam się. Skompletowałam niezbędne papiery (w tym zaświadczenie o braku przeciwwskazań do studiowania, notabene nie rozumiem, po co ono w ogóle) i zawiozłam je na uczelnię naiwnie myśląc, że pozostało mi jedynie czekać do rozpoczęcia nauki.
Niestety, byłam w wielkim błędzie. Jakiś...

I znow zebralo mi się na pisanie… Nie wiem, czy to dobrze, czy tez nie, zapewne dowiem się pod koniec tego tekstu.

Ostatnio mam chyba za duzo „wolnego” czasu. Efektem tego jest, iż zaczelam się zastanawiac, co ja w ogole robie… Czy moje dzialania zmierzaja ku jakiemus celu, czy tez sa zbiorem chaotycznych zachowan? Czy to wszystko ma jakikolwiek sens?
Pytania takiego nawiązują do jednego, odwiecznego problemu – jaki jest sens zycia.
Jakis...

To co napisze jednym może wydać sie dziwne, innym zaś zabawne... Lub po prostu nudne. Cóż, nie zamierzam nikogo zachęcać do czytania, ani tym bardziej zmuszać.

Tekst jest zainspirowany wpisem Dwima na temat studiów.

Jest 4:00 rano. Studia. Pierwszy rok. Architektura. Miało być tak pięknie... Studia kojarzą sie z wolnością, zabawą... Lecz niestety, miałam pecha. Dlatego też spędzam kolejny wieczór (w sumie już noc) sama, trzęsąc sie w zimnym pokoju...

...