O przepraszam, czy ja napisałem, że jej nie ufam? Napisałem że nie ufam bezgranicznie, a to zupełnie inna sprawa.
Ufać, to ufam. I tu nie ma co na ten temat dyskutować. Ale bezgracznicznie to już na pewno nie.

Och, on po prostu wie, że świat jest brutalny, tak samo jak ludzie, którzy są jego częścią. Napisał, że nie wie (czy coś podobnego...), czy to jest ta jedyna i że nie będą ze sobą wiecznie, i ma rację - skoro nie ma takiej pewności to czemu miałby mieć do niej bezgraniczne zaufanie? Ja wiele razy doświadczyłam, że mimo tego, jak ktoś może się starać i tak po jakimś czasie wyda sekrety, które mu powierzyłam.

No to mam szczęście do ludzi :) Mi się taka sytuacja jeszcze nie przytrafiła...

Widocznie dobrze ludzi nie znasz ;)
Bez urazki żadnej :)

Pewnie, ze warto, mam przyjaciolke, ktora znam mniej niz wszystkich ludzi z klasy, a nie ma porownania miedzy nia a najlepszym kumplem z klasy. Wazna tutaj jest kwestia - komu ufac. Denerwuje mnie cos takiego - mowisz cos jednemu koledze. On mmowi to swojemu koledze pod pretekstem ze on nikomu nie powie (-.-) potem ten znajduje sobie kolege ktory tez na pewno nikomu nie powie i roznosi sie na duza ilosc ludzi.

Bez urazki :) Po prostu ograniczam kontakty towarzyskie/między ludzkie do tych ludzi którzy mi odpowiadają...

a umieibyscie zaufac komus na kims sie przerjechaliscie?? np. po zdradzie? czy takie "zaufanie"(cos co w tym momencie nazywa sie zaufaniem) nie ma sensu?:/

>>>METLIK W GLOWIE<<<

up: Nie sadze -.-

Zaufać... Tak w teori to nie możesz nawet rodzicom na 100 %... więc nie ma odpowiedzi na to pytanie :(