ok
zacznę od miłości
Miłość portretowana na zachodzie była najczęsciej tragiczna i wzniosła. W Dawnej Japonii było zupełnie inaczej , gdyż w sercu samuraja niem było miejsca na miłości i romanse, liczyło się tylko oddanie swemu daimyo. Wszystkie inne uczucia kłociły się z lojalnością wobec pana i niepotrzebie mąciły w głowie. Zatem w kręgach samurajów namiętna miłość była odrzucana jako uczucie przeznaczone dla "podludzi" takich jak np. gejsze. Wzniosła miłość samuraja bardzo rzadko konczyła się szcześliwie, lecz kochankom którym się udało przezwyciężyć trudności, uchodzili za bohaterów, a tym którzy poddali się bez nawiązania walki, często gardzono...
Narodziny i dzieciństwo
Dziecko od urodzenia był członkiem kasty swojego ojca lub matki, a jego dzieciństwo bardzo odbiega od znanego nam modelu zachodniego. Dziecko nie stało się dorosłe póki nie przeszło ceremoni gempukku, nie był więc "małym dorosłym" tylko kimś kto nie znał reguł rządczącym się życiem dorosłych. Gdy dziecko kończyło 7 lat wysyłano je do szkoły, gdzie przez wiele lat uczy się zasad obowiązujących jego stan i umiejętności.
Kilka słów o gempukku:
Młody wychowany w szkole samuraj uczył się historii, szermierki, języka, taktyki i filozfoii. Nauka trwała w przybliżeniu około 9 lat, w czasie którym uczniowie bardzo rzadko widują swoich rodziców i krewnych... Gdy nadchodził odpowiedni czas zwykle w wieku 16 lat, dziecko przechodziło rytuał wejścia w dorosłość, zwanym własnie gempukku. Od tego momentu dziecko stawało się dorosłym.