Wiecie co? Jak tak czytam ten topic, to tak sobie myślę, że tylko mężczyźni potrafią się przez 3 strony wykłócać i bluzgać.* Aż się rodzi w głowie wizja pięknego szkicu: z jednej strony armaty, z drugiej czołgi, a z trzeciej stoi widownia... No, a co zwykła baba ma do powiedzenia?
Otóż:
-seria kreskówkowych postaci jest ładna, ale trzeba jeszcze ten styl lubić. Nie przeczę, ma swój urok. Prace wykonane w tym stylu mają jakby ciągle za mało detali. Kreska jest bardzo równomierna i nie widać jakiejkolwiek zmiany siły nacisku na ołówek/grafit, co powoduje, że obrazki są płaskie. Cieniowania brak/cieniowanie jest minimalne, nie podkreśla bryły, co sprawia, że brakuje tej odrobiny głębi. Nawet w japońskich kreskówkach, gdy ogląda się zagraniczne tutki do rysunku to widać jak na początku wychodzi się od bryły. Później tę bryłę zaznacza się cieniowaniem, różnicowaniem kreski. Tutaj bryła albo jest zaznaczona delikatnie i to jeszcze jakoś wygląda, albo nie jest zaznaczona wcale. Poraziły mnie włosy
TEGO gentelmena, bo tutaj cieniowanie jest na odwal i tworzy równiutką, płaszczyznę...
- krzyż św.Brygidy, zwany krzyżem celtyckim - wykonanie średnie, ale jak na moje oko jest to czyste naśladownictwo wzorów bez znajomości ich znaczenia. Wzory na krzyżu powinny być zapętlone, zrobione jakby ze sznurka bez końca, ew. 2 sznurków bez końca, co jest jedną z czołowych zasad celtyckiego wzornictwa. Poza tym jest to wzór plecionki, co wymusza, aby "sznurek" wzoru szedł raz górą, rad dołem. Polecam przestudiowanie informacji o celtyckich plecionkach, "Book of Kells" i części tradycji. Może to zaowocować odrobiną natchnienia w tym kierunku...
- smoczki - ładne i plaskate. Znów brak tej głębi, ale przyznam, że oba są urocze.
- robocik - przypomniały mi się prace limenu. Ciekawy, choć nie powiem, żeby był oryginalny.
Reszty jakoś tak nie wiem czemu nie mam ochoty komentować. Jak na razie wystarczy...
Pozdrowionka
Eileen Blue Rose
*Baby to by się od razu rzuciły na siebie z pazurami.