[Khan]

Własny, czy nie własny - poradnik bardzo dobry. Jak niektórzy wiedzą, oprócz grafiki i muzyki, zajmuję się też pisaniem opowiadań i muszę przyznać, że rzeczywiście większość 'amatorskich' opowieści jest identycznych. Szczególnie powyższy schemat się sprawdza przy japońskich cRPG'ach.

Jeśli mogę coś dorzucić od siebie, to osobiście często stosuję technikę - 'najpierw stwórz postać, a potem nią kieruj'.
Piszę ostatnio w wolnych chwilach cykl postapokaliptyczny, luźno opierający się na Falloucie, Johnny'm Rocketfinger'ze i Desperado (tak, tym z Banderasem). Jako jednego bohatera dałem nastoletniego mutanta popromiennego, z nowotworem skóry, który jest szykanowany przez ludzi, ze względu na szpetotę, a do tego jest pacyfistą i nie lubi przemocy.. Skrajnie NIE-STEREOTYPOWA postać! I, jak mówię, NAJPIERW wykreowałem tego gościa, POTEM wpakowalem go do cyklu i na bierząco wymyślam, jak poradzi sobie w określonej sytuacji. Czasem jest to bardzo trudne i wymaga wczucia się w rolę, ale prowadzi do ciekawych rozwiązań i efektów.

I jeszcze druga krótka porada - wymyślajcie fabułę równolegle, a nie szeregowo. Jak w szachach, albo w telenowelach. Przykładowo najpierw prowadzam mojego w/w bohatera w scenie 'ucieczki'. Dużo później wyjaśniam kim jest. Mija kilka odcinków. Znowu wspominam o bohaterze podając kolejną cechę charakteru. Przerywam rozdziałem o kim innym. Znów wracam do wątku o bohaterze. Itd.. Dawkuję informacje. Jedyne co rzucam 'od razu, w całości' to charakterystyczne cechy wyglądu.

No i uzasadnianie, uzasadnianie. Jeśli ktoś chce zniszczyć świat, to DLACZEGO? I to nie w jednym zdaniu, zaraz na początku opowiadania. Musi mieć osobny wątek, mówiący co go do tego skłoniło. I, jak wspomniałem wyżej, informację tą, należy odpowiednio podzielić i dawkować.

Fajny poradnik. Życzę powodzenia pisarzom.