Oto nastepna czesc przygod. Delektujcie sie i komentujcie.
CZESC III
Kilka ulic dalej znalezli sie w dosc brudnej dzielnicy. Tam Adin zaprowadzil towarzysza do mocno podejrzanej i zaniedbanej gospody na umowione spotkanie z przewodnikiem.
Niedlugo po zamowieniu piwa do knajpy weszla mloda dziewczyna i zaczela rozgladac sie do izbie.
Okazalo sie, ze owa mlodka jest oczekiwanym przewodnikiem. Niestety Nadiro mial powazne watpliwosci co jej umiejetnosci.
Ktore zostaly szybko przesuniete na dalszy plan...
Chwile pozniej cala trojka wyszla z lokalu i ruszyla na poludniowy zachod, w prostej linii do przekletej puszczy.
Droga do Sermanu nie byla zbyt dluga, ale nieustanne narzekania Nadiro sprawialy, ze byla niezwykle meczaca.
Niecaly dzien drogi oddziela stolice Eter-Duin od skraju puszczy, dlatego podroznicy dotarli do lasu juz pod wieczor.
Wszyscy poszli juz spac, oprocz jednego Nadiro, ktory dziwnym trafem zapadl na bezzsennosc.
Isis obudzila obu mlodziencow i wczesnym rankiem zaglebili sie w gaszcz drzew.
Zapewnienie przyjaciela, ze ten dba o jego cenne zycie chwilowo uspokoilo Nadiro. Ale jak powiedzialam, byl to tylko moment.
Pare minut pozniej w lesie zrobilo sie niezwykle cicho.
Nagle pojawienie sie wilkow bylo bardzo podejrzane.
Potworki nie byly silne, ale walka trwala kilka chwil.
Krotki pojedynek dobrze zrobil na nastoj Nadiro.
Godzine pozniej weszli w gesta puszcze. Jednak nagle wszystko zaczelo ciemniec i zamywac sie w calkowitej ciemnosci...
Milego komentowania i czytania.
P.S. Ostatnie obrazki poprawie jak dobrze bedzie dzialal mi internet.
@KalasantyX
Jesli mi powiesz jak sprawic by w Tibii zapanowaly rowne prawa co do snu (zeby kobiety dalo sie rozpoznac) to bede ci wdzieczna.