Ech nadal jest płasko, brakuje konstrukcji kończyn a kreska jest nadal mechaniczna i w zasadzie służy jedynie tworzeniu szarych plan o zmiennym natężeniu. Powinna budować formę! Przestrzeń w rysunku powinna być widoczna już od pierwszych kresek.
Nie od rzeczy byłoby trochę ćwiczeń z drewnianą laleczką dla plastyków, aczkolwiek myślę że to niepotrzebny gadżet i w niczym nie zastąpi żywego modela. Poproś koleżankę/rodzeństwo/rodziców niech popozują Ci trochę. Nie chodzi tu zrobienie wypieszczonych rysunkow a jedynie szybkie szkice (mogą być tzw. "stick figures") z zaznaczeniem umiejscowienia stawów, kierunków, proporcji. Najłatwiej odnosić je do wielkości głowy np szerokość ramion=2 wysokości głowy, od czubka głowy do biustu/pępka/pasa/kolan/stóp="n" głów i tak dalej. To nie są stałe wartości, będą indywidualne w stosunku do każdej osoby oraz do sytuacji np poza zgarbiona, skulona, leżąca, wszelkiego rodzaju skróty perspektywiczne itp. Odmierzaj kąty i odległości ołówkiem i przenoś na papier, z czasem osiągniesz wprawę wystarczającą na przenoszenie proporcji "w biegu" ale to jeszcze nie ten czas.
Możliwe też, że to po prostu ołówek Ci nie służy, może spróbuj innych narzedzi np akwareli lub tuszu+pędzla z dużą ilością wody-efekt podobny do akwareli tzw lawowanie. Możliwe, że odkryjesz nowe narzędzie które na nowo przypomni Ci radość rysowania, w moim wypadku był to węgiel, a moje rysunkie bardzo wtedy przypominały Twoje-szare, nieciekawe i mechaniczne. Po latach rysowania innym narzędziem nagle okazało się, że mimo totalnego zapuszczenia zdumiewajacej poprawie ulegl tez moj rysunek olowkiem. Po prostu rysujac nie chodzi o to jakim narzedziem sie poslugujesz, wazna jest wrazliwosc rysunkowa jaka sobie w ten sposob wyksztalcasz-na proporcje,kontrast swiatlocieniowy, przestrzen i anatomie.
uff
PS jeśli poddasz się teraz, oznaczać to będzie, że pisałem ten cały elaborat na marne
a wiec do pracy!