[Bardownik]

Wiem, że może niektórzy tego nie zrozumieja, ale ja widzę w tym wszystkim sens. Bóg stworzył człowieka na swój obraz i podobieństwo. Dał mu wolną wolę, życie, świat. I to od nas zależy jak to wykorzystamy. Wg tego, w co wierzę, życie jest przedsionkiem, w którym jest para drzwi: Niebo i Piekło. Sensem życia jest wybór jednych z nich. Kształtujemy swoją osobę, żyjemy między ludźmi, odczuwamy, doświadczamy. Sposób w jaki to robimy jest wielce istotny dla odbioru klucza, dzięki, któremu przekroczymy przedsionek. Brzmi to trochę filozoficznie, ale mam nawyk porównywania (jest to chyba łatwiejsze w zrozumieniu).
My nie wybieramy w jednej chwili, którejś z dróg. Podążanie jedną nie oznacza, że po drodze nie trafimy na skręt w lewo lub w prawo.
Praktykować wiarę nie oznacza bezustanne modlitwy, składanie własnych ofiar ponad nasze siły, poświęcanie wszystkiego co nas otacza, aby tylko nie zaskarbić sobie Bożego gniewu, który wg wielu, omylnie, jest wyznacznikiem Wiary.
Warto jest jednak decydować się czasami na targnięcie ciężaru, ktróry będzie cząstką zmian w naszym życiu. Nie możemy trwać. Musimy się zmieniać, doskonalić... i chyba właśnie do tego dążymy, do doskonałości. Problem w tym, że każdy inaczej postrzega doskonałość.