Cytuj:
Oryginalnie napisane przez kamba
"NIGDY CIPKI NIEWIDZIELISCIE I NIZEOBACZYCIE TIBIJCZYCY" AHAHHAHHH zdziwilbys sie pojebany psychopato tibijski =]
Kampa? Nie znam takiego..
|
ty widziales cipke przy porodzie
nic wiecej
--- asus597 dodał 0 minut i 41 sekund później ---
Cytuj:
Oryginalnie napisane przez kura17
nie wierze koles ... przezwisko jest od podobienstwa do mojego nazwiska nie mam zamiaru sie o to z toba spierac pozatym jakbym ci to wytlumaczyl troszke madrzejszymi slowamia to pewnie bys nie zrozumial gdyz pewnie ledwo co podstawowke skonczyles badz jeszcze nie. i sprawdz co oznacza slowo "ciota" w jakims slowniku bo te slowo nie padlo w zadnej mojej wypowiedzi i prosze jeszzce raz napisz nick swojego maina
|
bedziesz płakać
?
--- asus597 dodał 11 minut i 41 sekund później ---
Kura domowa (Gallus gallus domesticus) – ptak hodowlany z rodziny kurowatych, hodowany na całym świecie. W środowisku naturalnym nie występuje. Uważa się, że stanowi formę udomowioną kura bankiwa (Gallus gallus), lecz nie wyklucza się domieszki innych gatunków południowoazjatyckich kuraków (zarówno żyjących, jak i wymarłych). Udomowienie miało prawdopodobnie miejsce w III tysiącleciu p.n.e. w Indiach. Około 1000 p.n.e. kury hodowano już w Chinach, a ok. 500 p.n.e. w Egipcie i Europie, w tym w Polsce (odnaleziono kości kur podczas wykopalisk w Biskupinie). W tym okresie w Chinach prowadzono już sztuczne wylęganie. Jak wykazały badania, ówczesne kury przypominały dzisiejsze kury bezrasowe, lecz miały lepiej rozwinięte skrzydła.
KURY MIESNE
ochodzą z Azji, gdzie do dziś w stanie dzikim żyją ich przodkowie. Cechuje je wysoka masa ciała (u kogutów przekraczająca nieraz 5 kg), dobry rozwój mięśni oraz niska nieśność. Ze względu na słabe parametry rozrodcze, w celu uzyskania brojlerów krzyżuje się je z rasami ogólnoużytkowymi.
KURY OGÓLNOUŻYTKOWE
owstały ze skrzyżowania śródziemnomorskich kur nieśnych z ciężkimi kurami azjatyckimi. Mają łączyć cechy obu tych grup i w zależności od rasy przeważają cechy jednego bądź drugiego typu. Masa kogutów to 3 do 4 kg, a kur 2,2-3 kg. Nieśność w granicach 130-160 jaj rocznie. Mają z reguły silny instynkt kwoczenia.
KURY AMATORSKIE : * bojowce – rasy hodowane ze względu na swoją siłę i agresywność. Niektóre koguty mają po kilka ostróg na nodze. Używane do walk kogutów.
* kury karłowate – jedyna prawdziwie karłowata rasa to bantamki – masa 500 - 800 g, krótkie nogi, bardzo duży ogon i bardzo niską nieśność, co sprawia, że trudno je hodować. Ich pochodzenie nie jest pewne. Ceni się je jako doskonałe nasiadki podsuwając im jaja takich ptaków jak bażanty, przepiórki czy kuropatwy. Pozostałe rasy z tej grupy to potomkowie ras z innych grup, u których wystąpił defekt hormonalny. Ze względu na niski ciężar miały przez długi czas jedynie zastosowanie ozdobne. Obecnie ze względu na duży stosunek masy jaj do masy kury (odpowiednio ok. 35g i 1 kg) karłowate nioski są hodowane w celu pozyskiwania masy jajecznej z ich jaj.
* kury zniekształcone – kury z utrwalonymi zniekształceniami kośćca lub upierzenia. Zazwyczaj hodowane w celach ozdobnych:
o kury bezogonowe – brak u nich kręgów ogonowych.
o kury czubate – kostny guz na głowie sprawia, że pióra układają się w charakterystyczny czub.
o kury krótkonogie – nastąpiło u nich skrócenie niektórych kości długich, nie posiadają umiejętności grzebania, co pozwala na trzymanie ich jako ptaków ozdobnych w ogrodach.
o kury o anormalnym upierzeniu – występują u nich takie zmiany jak: bardzo długie sterówki (np. u kogutów rasy feniks dochodzą do 6 m długości), kury gołoszyje z nagą szyją, kury jedwabiste – bez haczyków w piórach, stąd wyglądają jakby pokrywało je miękkie futro.
Osobną grupę stanowią kury bezrasowe – są to ptaki hodowane przez wiele stuleci w prymitywnych warunkach bez określonego kierunku selekcji. Obecnie często krzyżowane z kurami rasowymi w celu podniesienia jakości mieszańców (efekt utrzymuje się jednak tylko przez kilka pokoleń). Kury bezrasowe charakteryzuje duża zmienność ubarwienia oraz wygląd najbardziej zbliżony do kur ogólnoużytkowych. Ich nieśność rzadko przekracza 100 jaj, które znoszą zazwyczaj na wiosnę i jesienią. Ich zalety to duża wytrzymałość oraz umiejętność wyszukiwania pokarmu, nieraz daleko od kurnika. Te zalety to w dużej mierze wynik doboru naturalnego