Cytuj:
Oryginalnie napisane przez Litawor
Ja bym to raczej przyrównał do sytuacji, w której słyszę, jak dresy zmawiają się, żeby mnie zaatakować, więc ja atakuję pierwszy, z zaskoczenia. Pokazać, że się nie boję. Że nie tylko mogą bić, ale mogą też być bici. Prawo mogłoby nie stanąć po mojej stronie, bo nie miałbym dowodów. Oni mogliby udawać ofiary. Ale moralna racja leży po mojej stronie.
|
Jednakże obecna sytuacja wygląda tak, że Ty idziesz w grupie trzydziestoosobowej a dresów jest dwóch (i tak za dużo). W tym przypadku wszelkie plany tej dwójki, zakładając, że są to zwyczajni przeciętniacy, dotyczące zaatakowania Ciebie są niczym więcej niż zwykłą, dziecinną, niepodpartą logicznie i nieskierowaną wprost do Ciebie pogróżką. Jednakże rozumiem Twój tok myślenia.