Wojna o Erris
Ten temat poświęce dzielnym rycerzom . Których życie nie było nic warte .
Dzielny Janezz
Jest popołudnie na dworze słychać ptaki i śpiewy nie wiast . Janezz przechadzał się po forcie i wszedł do koszar i po chwili dowiedział się że :
-wszyscy rycerze z miasta mają wstawić się rano z przygotowanymi zbrojami i lśniącymi mieczami przed garnizonem .
-Żadnych pytań wszyscy mają być . powiedział dowudca i odszedł
Rycerz przraził się zmianą która go czeka . Niedawno wykonywał drobne zadania teraz jedzie na bitwe do której nie jest przygotowany . Rycerz udał się do swojej chaty i zaczą przygotowywać zbroje , miecz , tarcze i samego siebie . Na sekundę rycerz odwrucil wzrok w stronę dżwi swej chaty i ujrzał w nich kapitana . Który mówił do niego tak :
-Słuchaj bądź gotów na pobutkę jutro zostaw swe pole rolnikom .
-Tak jest .
-Dobry z ciebie chłopak lecz twe waleczne serce słabe popracuj nad nim .
Kapitan odszedł a rycerz zaczą płakać niewiadomo dlaczego ale ...
Poprostu brak było mu słów . A on sam cierpiał ponieważ przy jego boku zmarł
ojciec który zawsze go cenił . Jego ojca zabił ciemny rycerz . Ale nie zabił chłopca tylko zamkną go w forcie wojowników gdzie na zawsze miał zostać jako wojownik i rycerz . Zdruzgotany Janezz połorzył się spać .
- Tu tu tu tu tu ... Rozległy się dźwięki trombek na pobutkę . W chaty rycerz wbiegali posłańcy .
Janezz wstał szybko ile sił mu starczyło . Ubrał się w zbroje założył na plecy zbroje schował miecz do skurzanej pochwy i ruszył na zbiurkę .
Rycerze powoli ustawiali się w rzedach dowudcy sprawdzali ich gotowość do boju i powoli kazali im wsiadać do statków . Nikt nie wiedział do kąd płyną po hwili wstał dowudca i rzekł :
-Jestem Odys i zaprowadze was do twierdzy Erris gdze stoczymy buj .
-Jeśli nie zwycięrzymy wroga cały świat padnie przed tą twierdzą .
-Czy to jest jasne !!
- Tak jest
Statek zamilkł nagle wśrud rycerzy zapanował chaos . Bo nie karzdy wiedział czy wruci .
C.D.N
|