>>do papieża przepraszam wymień mi rzeczy które on zrobił dla POLSKI
Pomógł nam obalić komunizm.
>>chba tylko się na niej wzbogacił
A gdzie jakieś dowody?
>>tak wogle jestem ateistą(wiesz kto to?)
No i? Czujesz się lepszy?
>>i dla mnie papiez nie zrobil nic wielkiego -.-
To zamiast studiowania historii antycznej powinieneś pomyśleć też o czasach współczesnych.
>>A sie tak nie wymądrzaj studiuje na UW a na 2 roku Istytut Historii ul. Szewska bodaj 32 heh (skleroza).
Łaaaaał dżast czruli impresiv... ble..
>>Zajmuje sie Pyrrusem (pewnie taki jak ty nawet nie wie kto to Mościcki a co dopiero Pyrrus -.-) więc sie tu ... nie wymądrzaj -.-
Cytuj:
Ignacy Mościcki (ur. 1 grudnia 1867 r. w Mierzanowie w powiecie ciechanowskim - zm. 2 października 1946 r. w Versoix pod Genewą) - polski polityk i chemik. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej w latach 1926-1939. Syn jednego z uczestników powstania styczniowego, naukowiec-chemik, wynalazca, budowniczy przemysłu chemicznego.
Prezydent
Od 1 czerwca 1926 do 30 września 1939 sprawował urząd Prezydenta RP. 30 września 1939 roku Mościcki przekazał urząd prezydenta najpierw ambasadorowi RP w Rzymie, generałowi Bolesławowi Wieniawie-Długoszowskiemu (które pełnił formalnie ten najwyższy urząd w państwie jeden dzień) a następnie po jego rezygnacji Władysławowi Raczkiewiczowi. W grudniu 1939 roku Mościcki, powołując się na obywatelstwo szwajcarskie, wraz z rodziną przeniósł się do Szwajcarii.
Naukowiec
W 1891 ukończył chemię na politechnice w Rydze. Podczas studiów został członkiem Korporacji Akademickiej Welecja. W 1897 roku został asystentem na Uniwersytecie we Fryburgu (Szwajcaria). Nieco później pracował w przemyśle - dokonał wielu odkryć naukowych w dziedzinie elektrochemii i elektrofizyki. Od 1920 do 1926 pracował na Politechnice Lwowskiej: był profesorem chemii fizycznej i elektrochemii technicznej oraz w roku akademickim 1925/1926 jej rektorem. Jako pierwszy zastosował metodę uzyskiwania azotu z powietrza na skalę przemysłową, który był przeznaczony do produkcji kwasu azotowego.
|
Cytuj:
|
Pyrrus (Pyrrhis, greckie Πυρρος, ognisty, rudy), król Epiru, (318-272 p.n.e.), wyparty przez Lizymacha z Macedonii, skorzystał z wezwania Tarentejczyków, myśląc o stworzeniu potężnego państwa na zachodzie. Tarentejczycy popadli w konflikt z Rzymem. Pyrrus pobił wojska rzymskie pod Herakleą (280 p.n.e.) i pod Ausculum (279 p.n.e.), ale poniósł ogromne straty (stąd pyrrusowe zwycięstwo). Później pomagał Syrakuzanom w walce z Kartaginą i zdobył większą część Sycylii (278 p.n.e.). Wezwany na pomoc przez swoich sprzymierzeńcow italskich wrócił do Italii. Został przez Kuriusza Dentata pod Benewentem pobity (275 p.n.e.). Powrócił do Epiru. Zginął w walkach ulicznych w Argos, gdy chciał opanować Peloponez. Pisał pamiętniki, które nie zachowały się. Plutarch napisał jego biografię.
|
Pozostawie to bez komentarza. Jak chcesz sobie ze mną pogadać, to zapraszam na PW albo na IRC (jak będę). Koniec z offtopami n.t. wymądrzania się, jedziemy dalej z ludźmi...