[$corcerer]

C-4 jest powszechnie stosowanym plastycznym materiałem wybuchowym. Składa się z właściwego materiału wybuchowego, spoiwa, masy plastycznej i (w ostatnich czasach) substancji znakujących. Materiałem wybuchowym w C-4 jest RDX (heksogen, heksahydro-1,3,5-trinitro-1,3,5-triazyna), który stanowi około 90% masy C-4. Spoiwem jest poliizobutylen (ok. 5,5% masy), a plastyfikatorem jest sebacynian di(2-etyloheksylu) (ok. 2%). W USA substancją znakującą jest DMDNB (2,3-dimetylo-2,3-dinitrobutan). Czasem, jako spoiwo stosowany jest adypinian dioktylu (DOA). Dodaje się również niewielkie ilości benzyny.

C-4 uzyskuje się z mieszaniny roztworu RDX ze spoiwem rozpuszczonym w rozpuszczalniku. Rozpuszczalnik jest następnie usuwany, a mieszanina jest filtrowana i osuszana. Końcowy produkt to biaława substancja o konsystencji miękkiej glinki.

C-4 jest udoskonaleniem substancji wybuchowych z czasów II wojny światowej, w których RDX był mieszany z olejami mineralnymi lub lecytyną w celu uzyskania charakterystyki plastycznych materiałów wybuchowych - mieszaniny takie miały jednak pewne wady, których nie ma C-4.

C4 jest obok C, C-2 i C-3 jednym z wielu materiałów wybuchowych wynalezionych w latach 60-tych ubiegłego wieku. Różnice między nimi polegają na różnej zawartości RDX.

Teraz napisz co to za list, to powiemy ci wiecej.