...na Aikido <3

Tak, tak, bezczynność i siedzenie przed kompem doprowadza mnie do ginekomastii i myśli samobójczych, więc w piątek idę na trening po kilkumiesięcznej przerwie. Czym jest ta sztuka walki, każdy może sobie z wikipedii/googli odczytać. Opiszę, czym ona jest z mojego punktu widzenia <3
Aikido jest stylem walki, którego celem jest głównie wykorzystaniem siły wroga przeciwko niemu. Dokonujemy tego poprzez stosowanie markowanych ataków, różne zejścia z linii ataku, stosowanie dźwigni na nadgarstki, pseudo-rzutów również. Trenowałem ponad rok i w sumie nic nie umiem, co wynika z tego, że:
- Moi senseie nie przywiązują dużej wagi do treningu odpowiedniego sferycznego poruszania się (który jakośtam błędnie poznałem z odpowiednich książek)
- Muszę trenować z bachorami, które chodzą na siłę, bo mamusia chce mieć uzdolnione super we wszystkim dziecko (jakby lekcje pianina, korepetycje ze wszystkiego i jazda konna nie wystarczyły... aikido jeszcze musiała, boże.)
- We wtorki jest mało miejsca na macie, pełno plebsu, śmierdzących metali i rozwrzeszczanych bachorów.
- Obecność setek rodziców bawiących się komórkami, laptopami i cyfrówkami na widowni strasznie dekoncentruje.
- Senseiówa lubi czasami pohisteryzować, wydziera się połowę treningu, że ktośtam nie przyszedł na staż albo zupa była za słona.
- Senseie zamiast kazać nam skillować jedną technikę przez dłuższy czas, żeby nam weszła w krew, pokazują nam 10 technik na jednym treningu przez co poznajemy je co najwyżej z nazwy...
- Stresuję się, bo każą robić tenkan w 4 strony, a ja nie umiem i się ze mnie śmieją ;<