Historia Postaci

[b_elegol]

Czyli, jeden z najważniejszych elementów postaci. Jej przeszłość, która w pewnym stopniu ukształtowała jej osobowość. I właśnie tutaj pytanie - czy wymyślenie historii waszego bohatera jest dla was przyjemnością, czy staracie się wymyślić długą, dokładną, logiczną całość, która wpływa na postać, słowem dzieło? A może jest tylko żmudną rutyną i ogranicza się do "opuścił wioskę w wieku 15 lat i wyruszył w podróż"?

Osobiście staram się, by historie moich postaci były długie, zagmatwane, by występowały w nich momenty przełomowe dla postaci, wpływające na jej zachowanie. Jest to dla mnie doskonałą zabawą i potem z przyjemnością powracam do tego "dzieła".

A jak jest z historią postaci u Was?

P.S. Witam po rocznej przerwie

[Taube]

ja nie próbuję stworzyć nigdy żadnego 'doświadczonego wielce i pokrzywdzonego' itp itd..
ja tworzę sobie obraz zwykłego mieszkańca danej rzeczywistości trudniącego się daną profesją, ale też przy okazji rozmyślam nad tym 'dlaczego' i jednocześnie tworzę historię, która doprowadziła do tego, jaki jest
więcej problemów znajduję z jakimś obrazkiem, który by odzwierciedlał moją wizję
dla mnie postać nie może być zbyt jaskrawa, gdyż to zbytnio razi
musi być na swój sposób poukładana, bądź chaotyczna, ale w sposób jakiś ściśle określony przez jej historię
staram się stworzyć coś na wzór postaci wyrwanej z danego świata a nie takiej, wyrwanej z zbyt wybujałej fantazji

jeśli więc historia jest nad wyraz prosta i jest 'stereotypową' dla danej profesji, to jest dość krótka, gdyż akcentuję jedynie 'dane', jakieś nazwy, przedziały czasu, sam początek i na pewno zakończenie

d.Taube

[Shinjix]

Oryginalnie napisane przez b_elegol

A jak jest z historią postaci u Was?

Jeżeli chodzi o RPG to zależy od systemu. W takim d&d, w ktorym co drugi bohater ratuje świat przed zagładą (który czai sie na naszym forum... ), wymyslam historie osoby uciśnionej, pogrzywdzonej przez los. Chce sie ona zemścić na wszelkim złu lub jako zły teran zapanować nad swiatem. Wiem, mało oryginalne, bo i d&d jest już na tyle oklepany, że wymyślić coś zaskakującego to wyczyn.
Jeżeli chodzi o młotka (Warhammera) to tu jest większe pole do popisu. Nie powinno się zdażyć, żeby w młotku ktoś ratował świat. To po prostu nie pasuje do tego systemu. Każda postać to szary mieszkaniec planety nie różniący się zbytnio od większości napotkanych ludzi (pomijając wieśniaków i zwykłe, nic nie znaczące osoby). Tu się nie ratuje świata, bohater nie jest zbawcą ludzkości i zapewne nigdy się takim nie stanie.

Jeżeli chodzi o sam system tworzenia postaci to staram sie być dokładny. Zdażenia układać w logiczną, spójną całość, aczkolwiek zachowując klimat. Nie podaje czystych faktów, wkładam w historie postaci kawałek swojego serce. W końcu On to Ja, a niechciałbym, żeby kiedyś potraktowali historie mojego życia "po macoszemu". W historii staram się uzasadnić wszystkie cechy bohatera. Dlaczego jest taki, a nie inny.

Oryginalnie napisane przez Taube

ja nie próbuję stworzyć nigdy żadnego 'doświadczonego wielce i pokrzywdzonego' itp itd..
ja tworzę sobie obraz zwykłego mieszkańca danej rzeczywistości trudniącego się daną profesją,

Ostatnio bardzo popularne myślenie. Kiedys było fajne i oryginalne. Teraz ludzie rzeczywiście nie mają zapotrzebowania na zbawców ludzkości, tylko na nic nie znaczące osoby, które do czegoś doszły. NIestety IMHO taki system staje sie zbyt popularny i w koncu wyjdzie z mody. Tak samo jak typ "zbawcy ludzkości".

[Wolek]

Pump It.........(10000)

[Taube]

Oryginalnie napisane przez Shinjix

Ostatnio bardzo popularne myślenie. Kiedys było fajne i oryginalne. Teraz ludzie rzeczywiście nie mają zapotrzebowania na zbawców ludzkości, tylko na nic nie znaczące osoby, które do czegoś doszły. NIestety IMHO taki system staje sie zbyt popularny i w koncu wyjdzie z mody. Tak samo jak typ "zbawcy ludzkości".

oryginalnie nadal może być - ale nie, że każda postać jest nadczłowiekiem, zaklinacz, wybraniec bogów, jakieś cudowne dziecko czy co tam jeszcze, którym cokolwiek nie stanęłoby na przeszkodzie oni to pokonają
to by wyglądało jak hollywood
a przecież frajda jest, jak się męczą, mają jakieś zabawne dylematy związane ze swoją psychiką i z sytuacją w jakiej się znaleźli
mogą trafić w niecodzienną sytuację..
chodzi o to, by na początku on był 'początkującą i normalną' osobą (mniej lub więcej w jej szaleństwo się nie zagłębiajmy - choć to może być bardzo ciekawe gdy ktoś ma jakieś fobie lub schizy) i po prostu dochodzi sam do czegoś, lecz jeśli z góry miałby mieć jakieś ukryte zdolności które się przebudzą nagle w nim i będzie rozwalał wszystko na swej drodze ...
nie no.. może jednoosobowa armia?
tu nie chodzi o to, że ktoś nie może zostać zbawcą ludzkości, tu chodzi o to, że ktoś się takim nie rodzi i z góry nie jest mu to przeznaczone
improwizacja przecie prowadzi do najlepszych kwiatków na sesji i zabawniej wygląda, gdy dokonał tego ktoś 'normalny' a nie Rambo lub superman nie z tej ziemi

d.Taube

[Krizz]

Co do historii to jej nigdy nie wymyślałem ale uwielbiam wymyślać sobie przyszłe przygody ;]

[Misza]

Hmmm... historia... To zależy od chęci, ale częściej to MP wszystko wymyśla (d&d). Ale mamy zazwyczaj zwykłego przedstawiciela swej rasy... marudny i uparty krasnolud wojownik, albo spokojny i wyciszony człowiek mnich. Czasami się walnie, że wyrusza w świat, by poznać prawdę o mordercy jego rodziny, ale zazwyczaj opuszcza się dom z ciekawości świata, przygód, skarbów, wina i kobiet.
W Warhamca nie pykałem, więc się o nim nie wypowiem

[Ignatius Fireblade]

Historia postaci jest najważniejsza. dlatego, nawet w mojej Wielkiej Wojnie, zacząłem od takiego punktu, by przedstawić wam jako-tako całość. Dać ogólne pojęcie na dany temat... Nie sądzę, że bez dobrej podstawy może istnieć dobra istota. Nawet każdy bad-ass powinen takową mieć.

Jestem jedynie ciekaw skąd pomysł na ten temat...